RICHA DORRESTIJN
Binnen mijn werk ga ik in op verschillende thema’s en onderwerpen rondom censuur en de representatie die gruwelijke, gewelddadige beelden hebben binnen de media en onze samenleving. Ik haak in op verschillende discussies over deze onderwerpen en probeer middels verschillende invalshoeken duidingte geven aan mijn blik als beeldmaker en de positie die ik met mijn werk in wil nemen.
Denk bijvoorbeeld aan oorlogsbeelden, waarschuwingsvideo’s van executies of de schokkerige telefoonopnames van Khadaffi’s dood.
Zo worden door de conventionele media (zoals televisie, gedrukte kranten) dit nieuws gefilterd. Zij weten wat we wel en wat we niet willen zien en op deze wijze komen we als kijker/lezer niet meer in aanraking met zwaar verontrustende beelden. De situatie die hierdoor kan ontstaan is dat we onszelf afschermen van wat we als samenleving of individu als ongewenst beschouwen.
Op basis waarvan wordt het nieuws gecensureerd en kun je eigenlijk wel met één maatstaf meten en een drempel van censuur vaststellen? Door het tonen van een executie aan vier verschillende personen werd heel duidelijk zichtbaar dat waar voor de een censuur absolute noodzaak is dit voor de ander helemaal niet opgaat. Is het goed om het nieuws op de zwakkere magen af te stemmen? Het moet natuurlijk niet zo zijn dat men angstig is om de krant open te slaan of het nieuws op te zetten met het risico geconfronteerd te worden met beelden die ze niet aankunnen. Maar wordt degene die dit beeld wel goed zou kunnen zien niet benadeeld doordat het volledig weggefilterd wordt? Is er een plek waar dergelijke beelden wel te zien zijn?
Door middel van een interactief web van beelden en tekst probeer ik hier gestalte aan te geven.
Klik HIER om door te gaan.